روزگار تنهایی پارسا ...

                                                                                                       ...

                                                                                                             &...

                                                                                                            در راه یزد - کاشان       &nb...

پارسا در حال نگاه کردن کارتون پسر نانویی .. ماجرا از این قراره که بابای پسر نانویی برای تولد زنش یه توستر سخنگو اختراع کرده ... پارسا : این چیه؟ مامان : این توستره حرف می زنه ، آدمایی که خیلی باهوشن چیزای جدید اختراع میکنن ، توهم باید وقتی بزرگ شدی چیزای جدید اختراع کنی ، مثلا می توونی کاری کنی این گله حرف بزنه؟ پارسا : آره ، یه چوب می خرم ، یه چوب واقعی یااااا ، بعد ایجوری میکنم ، می گم اجی مجی لاترجیییی ، بعد گله حرف می زنه ... مامان : زحمت کشیدی واقعا ...

چند روزی بود که بابایی شعر "بابام رو تو ندیدی" رو زمزمه می کرد .... پارسا هم دست و پا شکسته یه چیزهایی یاد گرفته بود و می خوند ... از اونجایی که مامانی فرت و فورت میره همه چی رو از اینترنت سرچ می کنه تصمیم گرفت متن کاملش و از اینترنت سرچ کنه و اگه پارسا علاقه نشون داد بهش یاد بده ... شعره آدم و میبره به اون زمانها ، زمان جنگ ، البته ما خیلی کوچیک بودیم ولی این شعرها با وجودمون عجین شدند و یه حال و هوای خاصی بهمون می دن ... سعی کردم داستان و برای پارسا شرح بدم... بابای این پسره رفته با دشمنا جنگیده و دشمنا که آدمهای بدی هستند باباش و کشتند ، این پسره هم میره اول از گنجشکه می پرسه بابام و ندیدی ؟ و ...... پارسا متفکرانه : مامان دلم...

گنجشک ناز و زیبا                                 که می پری اون بالا بال و پرت به رنگ خاک                           دلت مهربون و پاک به من بگو وقتی که پر کشیدی                 بابام رو تو ندیدی دیدمش از اینجا رفت                              اون بالا بالاها رفت    پیش ستاره ها رفت    &nbs...

راستی یادم اومد ... اون پیرزن بداخلاقه تو کوچه مهد که پراید مشکی داره میزنه همه رو لت وپار می کنه رد میشه  ، اون هم مهربون شده دیروز وایساد و یه کم با پارسا خوش و وش کرد و بعد بهمون قطاب فرداعلای خونگی تعارف کرد. غلط نکنم همشهریه  ...

مامان : آخ قلبم درد می کنه فکر کنم دارم میمیرم ... پارسا نگاهی از روی ناباوری و ناراحتی : نه من تنها میشم ... مامان توی دلش : بابا ای ول چه معرفتی ، چطور میگن بچه ها مرگ و درک نمی کنن ، حقا که از سنت بیشتر می فهمی مامان : خوب بابا که هست تنها نیستی پارسا : بابا که الان نیست ، من تنها میشم ، چیکار کنم ؟ کی منو ببره مهدکودک مامان که تازه فهمید چی به چیه و آقا از تنهایی الان می ترسن نه کلا پارسا با عصبانیت: کی منو ببره مهدکودک ، بابا که نیس منو ببره مهد ، این میمونه من و ببره ؟ مامان توی دلش ، یعنی من الان دارم کار یه میمون و انجام می دم ؟ ...

سلام سلام عید شما مبارک ... عید فرزانه خانم هم مبارک حس می کنم امسال یه سال خیلی خوبه ، همه خوشحالن ، توی چشم همه امید موج می زنه ... نمی دونم شایدم ما سرخوشیم فکر میکنیم همه خوشن !!!! هرچی که هست همه چی خوبه امیدوارم امسال همه به آرزوهاشون برسن و می دونم که می رسن چون یه حسی میگه که امسال سال خوبیه آقای صاحب خونه چه مهربونه ... ، آشپز مهد چه مهری ورزید امروز ، خاله رویا ! خاله رویای مهربون کلی از پارسا تعریف کرد ، آقای حسن خان چه تحویلی گرفت پارسا رو ... ، خانم داروخونه ای ... ، آقای گل فروش... ، آقای مغازه دار که مغازه الکتریکی داره ... ، چرا همه مهربون شدن ؟؟؟؟ راستی یادم رفت اون آقایی که اومده بود نون بگیره گفت ما خونه مون...